Ο Κώστας Ζαχαριάδης, Υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, παραχώρησε εφ’ ολης τη ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα Documento στον δημοσιογράφο στον Αγγελο Προβολισιάνο.
Βασικά σημεία της συνέντευξης:
- Δεσμεύομαι για διαφάνεια παντού. Έχουμε ευθύνη απέναντι στον κάθε Δημότη. Δεν σκοπεύω να γκρεμίσω αλλά να διορθώσω και να επεκτείνω το σχεδιασμό με πρόγραμμα και μελέτη σε όλη την πόλη και όχι με πειραματισμούς. Τα πειράματα είναι καλά για τα εργαστήρια αλλά οι πόλεις θέλουν λύσεις.
- Οι ενέργειες και οι δηλώσεις μου έχουν ως στόχο την ευρεία κινητοποίηση της δημοκρατικής κοινότητας και δεν αφορά κατ΄ αποκλειστικότητα την περίπτωση Κασιδιάρη αλλά και στην αποκάλυψη της προσπάθειας να γυρίσουν οι καταδικασμένοι ναζιστές από την πίσω πόρτα του συστήματος στην πολιτική σκηνή της χώρας.
- Με κανέναν τρόπο δεν είναι αποδεκτό το πολιτικό σύστημα να επιτρέπει στους καταδικασμένους ναζί να τίθενται στη λαϊκή ετυμηγορία σε κάποιες κάλπες (αυτοδιοίκηση) και σε κάποιες άλλες όχι (βουλευτικές εκλογές). Τι θα γίνει στις ευρωπαϊκές εκλογές;
- Χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, χρειάζονται μεγάλες δυνάμεις για να συγκρουστείς με τα κατεστημένα συμφέροντα αλλά ακόμη και με τα εγκληματικά δίκτυα που λυμαίνονται τη πόλη. Η σημερινή δημοτική αρχή απλώς παρακολουθεί αμήχανη και ενίοτε σχολιάζει.
- Ο κ. Μπακογιάννης δείχνει να αγνοεί ή να ξεχνά ότι ο Δήμος είναι ο θεματοφύλακας της νομιμότητας, ότι είναι δική του ευθύνη η διαφύλαξη των δικαιωμάτων των δημοτών, η διαφύλαξη και η προστασία του δημόσιου χώρου. Αυτή είναι η εμβληματική διαφορά στη νοοτροπία που έχουμε με τον κ. Μπακογιάννη, αυτός θεατής, άπραγος και σχολιαστής ως Δήμαρχος, εμείς θα εφαρμόσουμε το νόμο.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη
Δεσμεύεστε ότι θα ελέγξετε και το τελευταίο ευρώ που ξοδεύτηκε για τον «Μεγάλο περίπατο» σε περίπτωση που αναδειχθείτε δήμαρχος;
Δεσμεύομαι για διαφάνεια παντού. Για την επόμενη αλλά και για την προηγούμενη μέρα στον Δήμο Αθηναίων ο έλεγχος –και ο αναδρομικός– είναι υποχρέωση και πυρήνας της δημοκρατικής λειτουργίας κάθε αρχής. Εχουμε ευθύνη απέναντι στον κάθε δημότη. Αλίμονό μας αν δεν το κάνουμε. Οχι μόνο για τον στίβο μάχης που ονομάζεται κατ’ ευφημισμόν «Μεγάλος περίπατος», για τον οποίο θα ελέγξουμε και το τελευταίο ευρώ, αλλά για το σύνολο των δαπανών που έχουν απασχολήσει κατά καιρούς την ειδησεογραφία. Κάθε ευρώ των δημοτών της Αθήνας και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε αυτή την πόλη είναι πολύτιμο. Ακόμη και αυτό το ένα ευρώ πρέπει να δαπανάται ώστε να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες τους και όχι για πειράματα και ανεμομαζώματα.
Θα βάλετε τέλος στο ατέρμονο ράβε ξήλωνε στην Πανεπιστημίου; Κι αν ναι, ποια μορφή θα πάρει αυτό το παρατεταμένο εργοτάξιο;
Είναι σαφές ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στους ερασιτεχνικούς πειραματισμούς. Δεν γνωρίζω σε ποια μορφή θα το παραλάβει η δική μας διοίκηση την 1/1/24 αν με το καλό κερδίσουμε τις εκλογές, γιατί κάθε τρίμηνο ο κ. Μπακογιάννης αλλάζει άποψη και σχεδιασμό. Αναλογιστείτε τι έχουμε ζήσει τα τελευταία τρία χρόνια στην πόλη. Δεν σκοπεύω να γκρεμίσω, αλλά να διορθώσω και να επεκτείνω τον σχεδιασμό με πρόγραμμα και μελέτη σε όλη την πόλη και όχι με πειραματισμούς. Τα πειράματα είναι καλά για τα εργαστήρια αλλά οι πόλεις θέλουν λύσεις. Αυτή η εικόνα χάους και καταστροφής υπονομεύει εδώ και μια τριετία την εικόνα και κυρίως τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας. Θα τελειώσει λοιπόν όσο το δυνατόν συντομότερα, στη βάση του σχεδίου μας για τη συνολική ανάδειξη και ανάπτυξη της Αθήνας.
Χρειαζόμαστε περισσότερο ποιοτικό δημόσιο χώρο και πράσινο στην πόλη. Πράσινο που να δημιουργεί διαδρόμους δροσιάς και αερισμού της πόλης για να αμβλύνουμε το φαινόμενο των θερμικών νησίδων. Η πόλη χρειάζεται σύγχρονο σχεδιασμό στο σύνολό της,
κατάλληλες υποδομές για τα ΑμεΑ που σήμερα δεν μπορούν ούτε να ξεμυτίσουν στην Αθήνα, έστω διαδρομές για αρχή. Η βιώσιμη κινητικότητα είναι στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί για όλους τα επόμενα χρόνια. Δεν μπορεί μια μαμά ή ένας μπαμπάς να μην μπορούν να βγουν με το καρότσι του μωρού για μια απογευματινή βόλτα. Δεν μπορεί να ισχύει αυτό.
Πρέπει επιτέλους να γίνουμε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Εκεί που σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένα παγκάκι για να σταθείς να μπορούν με άνεση και ασφάλεια να ξαποσταίνουν οι κάτοικοι, οι επισκέπτες, οι τουρίστες της πόλης. Το ποδήλατο και βεβαίως το περπάτημα πρέπει επιτέλους να ενσωματωθούν στη λειτουργία αυτής της πόλης και ιδιαίτερα στο ιστορικό κέντρο της.
Πώς θα μπει φρένο στην εκλογική κάθοδο καταδικασμένων νεοναζί;
Οι ενέργειες και οι δηλώσεις μου έχουν στόχο την ευρεία κινητοποίηση της δημοκρατικής κοινότητας και δεν αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα την περίπτωση Κασιδιάρη, αλλά και την αποκάλυψη της προσπάθειας να γυρίσουν οι καταδικασμένοι ναζιστές από την πίσω πόρτα του συστήματος στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Είναι σαφές ότι η προεκλογική ρύθμιση στο παρά πέντε των εκλογών που ψήφισε η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ εκ του αποτελέσματος απέτυχε. Η παρουσία των Σπαρτιατών στη Βουλή το αποδεικνύει. Η απόφαση της κυβέρνησης να μην κατατεθεί σχέδιο νόμου για απαγόρευση καθόδου καταδικασμένων ναζιστών σε δήμο ή περιφέρεια είναι επίσης λάθος, πάνω σε ένα προηγούμενο λάθος. Το επιχείρημα «θα τεθεί σε αργία αν εκλεγεί», αφού έτσι προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο, έπρεπε κατά μείζονα λόγο να οδηγήσει σε αποκλεισμό και όχι να επιτρέπει κηρύγματα μίσους και σκοταδισμού, όπως συμβαίνει σήμερα στη Βουλή, στην πόλη που γέννησε τη δημοκρατία και βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή την περίοδο 1941-44.
Είμαι διατεθειμένος να υποστηρίξω κάθε λύση προς αυτή την κατεύθυνση που προέρχεται από κάθε δημοκρατικό πολιτικό φορέα ή από την κοινωνία πολιτών με την οποία έχω καθημερινό διάλογο.
Ποια η άποψή σας για την αντίστοιχη νομοθετική πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Δημιουργεί το έδαφος για συναινέσεις και συγκλίσεις;
Δεν είναι ώρα για μικροπολιτική αντιπαράθεση αλλά για θεσμική θωράκιση του πολιτικού συστήματος με ενιαίους κανόνες. Απαιτούνται πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα
ώστε να υπάρξει πάγια ρύθμιση που δεν θα επιτρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες. Η νομοθετική ρύθμιση του ΠΑΣΟΚ δεν κινείται σε αυτό το πνεύμα αλλά συνεχίζει να αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά. Νομίζω ότι με καλοπροαίρετη συζήτηση οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να συμφωνήσουν έστω σε αυτό.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να έχει ενιαίους κανόνες και θεσμική συνέχεια. Με κανέναν τρόπο δεν είναι αποδεκτό το πολιτικό σύστημα να επιτρέπει στους καταδικασμένους ναζί να τίθενται στη λαϊκή ετυμηγορία σε κάποιες κάλπες (αυτοδιοίκηση) ενώ σε κάποιες άλλες όχι (βουλευτικές εκλογές). Τι θα γίνει στις ευρωπαϊκές εκλογές; Η υποψηφιότητα αυτή είναι ενδεχόμενο να δώσει δυναμική και σε άλλες παρατάξεις πανελλαδικά ως «υποψηφιότητα-σημαία». Ακόμη κι αν τεθεί σε αργία, η σπορά του θα βρεθεί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο καθώς οι δημοτικοί και οι διαμερισματικοί σύμβουλοι που θα εκλέξει δεν θα τεθούν σε αργία αλλά θα λειτουργούν στο όνομα του αρχηγού τους. Αυτό μπορεί να είναι αναμφίβολα ένα πεδίο πολιτικής συνεννόησης των δημοκρατικών δημοτικών παρατάξεων, αρκεί και να το θέλουν και να το πιστεύουν. Η δημοκρατία δεν φοβάται τους ναζιστές, οφείλει όμως να προστατεύσει την κοινωνία και τον εαυτό της από αυτούς.
Πώς θα μπορούσε να γίνει η Αθήνα ασφαλής πόλη;
Ασφαλής πόλη, δημιουργική πόλη, λειτουργική πόλη είναι κατά τη γνώμη μου ένας ενιαίος άξονας ανάπτυξης για την Αθήνα. Η ασφάλεια πρέπει να αντιμετωπίζεται ως συλλογικό δημοκρατικό δικαίωμα στη ζωή και την καθημερινότητα της πόλης. Στην προστασία της ζωής και της περιουσίας κάθε πολίτη, την προστασία και τη διεκδίκηση του δημόσιου χώρου, την αποτροπή κάθε παραβατικότητας, ακόμη και της μικροπαραβατικότητας που ταλαιπωρεί καθημερινά πολίτες και επισκέπτες. Κατά την άποψή μου η ασφάλεια στην Αθήνα πρέπει να είναι η μεγάλη και συλλογική δημοκρατική διεκδίκηση, με τον Δήμο Αθηναίων πρωτοστάτη αλλά όχι μόνο του.
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία με φορείς επαγγελματικούς και επιστημονικούς, οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, ανεξάρτητες αρχές αλλά και κυβερνητικούς φορείς, αστυνομία και πυροσβεστική με όλους όσοι έχουν δυνάμεις και μπορούν να βοηθήσουν. Γιατί χρειάζονται μεγάλες δυνάμεις για να συγκρουστείς με τα κατεστημένα συμφέροντα αλλά ακόμη και με τα εγκληματικά δίκτυα που λυμαίνονται την πόλη. Η σημερινή δημοτική αρχή απλώς παρακολουθεί αμήχανη και ενίοτε σχολιάζει.
Διάβασα την ανάρτηση του κ. Μπακογιάννη και την απάντησή του σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ: «Μακάρι να υπάρξει στην Αθήνα κίνημα τραπεζοκαθισμάτων, είναι κίνημα νομιμότητας». Τη δήλωση αυτή θα μπορούσε να την κάνει οποιοσδήποτε δημότης της Αθήνας εκτός από τον κ. Μπακογιάννη. Δείχνει να αγνοεί ή να ξεχνά ότι ο δήμος είναι ο θεματοφύλακας της νομιμότητας, ότι είναι δική του ευθύνη η διαφύλαξη των δικαιωμάτων των δημοτών, η διαφύλαξη και η προστασία του δημόσιου χώρου. Αυτή είναι η εμβληματική διαφορά στη νοοτροπία που έχουμε με τον κ. Μπακογιάννη· αυτός θεατής, άπραγος και σχολιαστής ως δήμαρχος, εμείς θα εφαρμόσουμε τον νόμο.
Airbnb και Golden Visa ευθύνονται για τη στεγαστική κρίση. Ποια μέτρα θα μπορούσε να πάρει ο Δήμος Αθηναίων για την αντιμετώπισή της;
Η πόλη χρειάζεται κανόνες. Δείτε τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Πόρτο. Η απουσία κανόνων επιβαρύνει πάντα τους πιο αδύναμους οικονομικά και ευνοεί την ασυδοσία. Η επίδραση του Airbnb και της Golden Visa στη στεγαστική κρίση στην Αθήνα είναι σημαντική. Η αύξηση του κόστους στέγασης και η χωρίς σχέδιο αλλαγή χρήσεων προκαλούν σειρά κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. Ταυτόχρονα, επιβαρύνουν δυσανάλογα τις δημοτικές υποδομές και υπηρεσίες.
Να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: καταγραφή στο επίσημο μητρώο των βραχυχρόνιων μισθώσεων στον Δήμο Αθηναίων. Δημιουργία γραφείων στεγαστικής συνδρομής σε κάθε δημοτική κοινότητα ώστε οι δημότες να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους αλλά και ενημέρωσης προγραμμάτων στέγασης του δήμου. Εφαρμογή τράπεζας στέγης σε επίπεδο δήμου και αξιοποίηση του νεκρού κτιριακού αποθέματος της πόλης που ανήκει είτε στο δημόσιο είτε σε ΝΠΔΔ ή στον ιδιωτικό τομέα και χρειάζεται κίνητρα για να ενεργοποιηθεί.
Ποια η θέση σας για τον σταθμό του μετρό στα Εξάρχεια;
Είμαι και είμαστε υπέρ της δημιουργίας του σταθμού μετρό στα Εξάρχεια, είμαι επίσης υπέρ της ύπαρξης της πλατείας. Σε μια πόλη η οποία υποφέρει από έλλειψη ελεύθερων χώρων, σε μια πόλη όπου πρέπει να δίνουμε μάχη για το κάθε τετραγωνικό μέτρο πράσινου νομίζω ότι η βέλτιστη λύση ήταν ο σχεδιασμός του σταθμού στην οδό Τοσίτσα. Η
τελική επιλογή κατά τη γνώμη μου έγινε με κριτήρια ιδεοληψίας και όχι λειτουργικότητας και υπεράσπισης του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων. Αν βρισκόμασταν σε οποιαδήποτε άλλη πλατεία της πόλης, δεν πιστεύω ότι θα είχε προκύψει τέτοιο ζήτημα.