Στην τελική φάση η καθιέρωση της 15ης Σεπτεμβρίου ως επίσημης αργίας στον Δ. Ευρώτα
Προς εκπλήρωση βαίνει ένα πολυετές αίτημα της τοπικής κοινωνίας για την καθιέρωση της 15ης Σεπτεμβρίου ως επίσημης αργίας στον Δήμο Ευρώτα, στη μνήμη του Ολοκαυτώματος των 400 Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο.
Με τη συμπλήρωση φέτος 197 χρόνων από τη σημαδιακή επέτειο (15/9), στο Υπουργείο Εσωτερικών προχωρούν με γοργούς ρυθμούς τη διαδικασία κατάρτισης Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο θα υπογραφεί από τους συναρμόδιους υπουργούς, Μάκη Βορίδη και Χρήστο Σταϊκούρα.
Σε επίσκεψή του πριν λίγο καιρό στο Υπουργείο Εσωτερικών για το αίτημα της ανακήρυξης του Αγίου Δημητρίου Ζάρακος σε μαρτυρικό χωριό, ο βουλευτής Λακωνίας, Νεοκλής Κρητικός, ανακίνησε και το θέμα που εδώ και χρόνια έχει θέσει ο Δήμος Ευρώτα: την καθιέρωση της 15ης Σεπτεμβρίου, ημέρας του Ολοκαυτώματος στο Παλαιομονάστηρο στον Βρονταμά ως επίσημης αργίας στον δήμο.
Ο κ. Κρητικός ενημερώθηκε πως ο δήμαρχος Ευρώτα, Δήμος Βέρδος, έχει με επιμονή υποστηρίξει και απαιτήσει την υλοποίηση του αιτήματος, ένα ζήτημα που έχει ανακινήσει και προσωπικά ως νέος βουλευτής. «Έχοντας υπόψη τους στο υπουργείο, την ομόθυμη θέληση του Δημοτικού Συμβουλίου, ήδη κινούν τη διαδικασία για την κατάρτιση του σχεδίου του Προεδρικού Διατάγματος, με γρήγορα βήματα ώστε αυτό να ολοκληρωθεί άμεσα, βασιζόμενοι στη νομοθεσία και διαδικασία που ίσχυε τα τελευταία χρόνια» είχε δηλώσει τον περασμένο Αύγουστο ο Ν. Κρητικός.
Εξάλλου, όπως επεσήμανε ο βουλευτής, «ο πάπυρος είναι έτοιμος για υπογραφή από τους δύο συναρμόδιους υπουργούς, τον κ. Βορίδη και τον κ. Σταϊκούρα. Ακολούθως μαζί με κάποια άλλα έγγραφα, τα οποία θα ετοιμάσει το Υπουργείο Εσωτερικών, θα σταλεί στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την τελική επικύρωση».
Ένας χώρος μαρτυρίου
κι αίματος
Ο σπηλαιώδης ναός Παλαιομονάστηρου, που είναι αφιερωμένος στη Θεοτόκο, τον Άγιο Νικόλαο και τον μεγαλομάρτυρα Νικήτα, αποτέλεσε καταφύγιο για τους μαρτυρικούς Βρονταμίτες, οι οποίοι κρύβονταν εκεί για πολλές μέρες, όταν στις 15 Σεπτεμβρίου 1825, σ’ αυτήν την εκκλησία, τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά τούς έκαψαν κυριολεκτικά ζωντανούς.
Γράφει σχετικά ο Διαμαντής Φαρλέκας: «Στις αρχές του Σεπτέμβρη 1825, ο Ιμπραήμ ξεκινά από την Τρίπολη για την Λακωνία. Η κάθοδός του σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό σε όλους. Η ίδια τρομάρα κυριεύει και τους Βρονταμίτες όταν μαθαίνουν τον ερχομό στο χωριό τους. Επικρατεί πανικός. Επιχειρούν να φύγουν, να σωθούν.
Όμως, µη θέλοντας να απομακρυνθούν από τα όρια του χωριού τους βρίσκουν καταφύγιο στο Παλαιομονάστηρο, ένα ναό αφιερωμένο στη Θεοτόκο, στον Άγιο Νικόλαο και στο μεγαλομάρτυρα Νικήτα, που από τις σπάνιες τοιχογραφίες του χρονολογείται στο 1201.
Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ηγετικό ρόλο αναλαμβάνει ο παπα-∆ημήτρης Παπαδημητρίου, ο οποίος μαζί µε τον Βρονταμίτη οπλαρχηγό Γιάννη Καραμπά εμψυχώνουν και δίνουν θάρρος στους κατοίκους. Μαζί τους έχουν πάρει τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους καθώς και όπλα της εποχής.
Φτάνοντας ο Ιµπραήµ στον Βρονταμά αντικρίζει ένα έρημο χωριό. Λίγοι γέροι, ανήμποροι να μετακινηθούν αρνούνται να αποκαλύψουν το καταφύγιο. Ο θυμός του μεγάλος. Έφιπποι ανιχνευτές χτενίζουν όλη την περιοχή. Καταφέρνουν να εντοπίσουν κάποιους έγκλειστους που είχαν κατέβει στον κάμπο να μαζέψουν σταφύλια. Τους ακολουθούν και εντοπίζουν το οχυρό που είχαν καταφύγει περίπου 300 µε 400 Βρονταμίτες. Τα στρατεύματα του Ιμπραήµ καταφθάνουν μµπροστά σε ένα πραγματικά δύσκολο οχυρό. Η κατάληψή του δεν φαίνεται εύκολη υπόθεση καθώς πρόκειται για ένα μοναστήρι αετοφωλιά, χωρίς καμία πρόσβαση. Ο Ιµπραήµ τους ζητά να παραδοθούν και να υπογράψουν προσκυνοχάρτια σε αντάλλαγμα της ελευθερίας τους. Οι Βρονταµίτες δια στόματος παπα-∆ημήτρη απαντούν: «Αίστε και σεις κι η πίστη σας παλιότουρκοι χαθείται. Οι Βρονταµίτες ζωντανοί, Τούρκους δε προσκυνάνε».
Η πολιορκία ξεκινά µε αλλεπάλληλες επιθέσεις. Οι Βρονταµίτες έχοντας πίστη στο Θεό και αγάπη για την πατρίδα αντιστέκονται σθεναρά. Μέσα στο μοναστήρι ακούγονται ύμνοι και ψαλμωδίες και αυτό μανιώνει περισσότερο τον Ιμπραήµ. Ένας στρατηγός του παρατηρεί πως ο βράχος που σκέπαζε το μοναστήρι, σε ένα του σημείο, δεν είναι τόσο παχύς. Αμέσως δίνεται η εντολή να ανατιναχθεί το σημείο αυτό µε φουρνέλα».
πηγή : lakonikos.gr